Ako bi došlo do razaranja države Bosne i Hercegovine, to bi predstavljalo trijumf za režim ruskog predsjednika Vladimira Putina u Evropi čak iako ne ostvari svoje ciljeve u Ukrajini, te zapadne demokratije sada moraju da se suprotstave nacionalizmu koji je već jednom doveo do rata u BiH, navodi britanski Prospect Magazine.
“Zapadne demokratije nisu očekivale barbarski napad Rusije na Ukrajinu. Možda bi bolje prošli da su prijetnje Putinovog režima razmotrili u kontekstu katastrofalnog sukoba u Evropi koji je počeo pre 30 godina”, započinje svoj članak za ovaj magazin Oliver Kamm.
Kamm, koji inače kolumnista za The Times, navodi da je rat u BiH koštao skoro 100.000 života u zemlji, da je polovina stanovništva raseljena, te da je doveo do “genocida, logora, masovnog silovanja i namjernog uništavanje historijskih mjesta i kulturnog bogatstva”. Također ističe da je opsada Sarajeva trajala je duže od nacističke opsade Lenjingrada.
On navodi da su tokom većeg dijela ratnog perioda u BiH zapadne demokratije “studiozno praktikovale neintervenciju iz straha da ne budu uključene u borbu u kojoj nisu imale interesa” te da su kreatori politike i diplomate smatrali je svirepo nasilje proizašlo iz nerazrješivih sukoba i “drevnih” neslaganja među narodima u regiji.
“Putin ima slučnu viziju kakvu je imao Milošević”
Kamm ocjenjuje da je ovo bilo “veoma pogrešno tumačenje” situacije te da je ono imalo pogubne posljedice po BiH, ali i Evropu.
“Objašnjenje rata bilo je jednostavnije: jedna strana je imala za cilj uništenje druge, kojoj su nedostajala sredstva da se adekvatno odbrani. Slobodan Milošević, predsjednik Srbije, imao je fanatičan plan da stvori etnički čistu “Veliku Srbiju”. Njegova vizija zasnovana je na historijskom mitu koji je isto onoliko lažan, ksenofobičan i zapaljiv kao što je ideja Vladimira Putina da Ukrajina nije prava zemlja i da su Ukrajinci i Rusi jedan narod”, piše on.
Kamm opisuje Miloševića kao “aparatčika ograničene mašte i sposobnosti, koji je svoju šansu za vlast u postkomunističkoj eri vidio u tome da se poziva na virulentni nacionalizam”.
On je, obraćajući se na masovnom skupu u junu 1989. godine, na 600. godišnjicu Kosovske bitke, rekao da Srbija ne može isključiti strategiju nasilja, a njegove prijetnje su već navele tri jugoslovenske republike da napuste zajedničku državu prije nego što je BiH proglasila nezavisnost, navodi on.
“To je postao izgovor, ali ne i uzrok, nemilosrdne srpske kampanje uništenja”, zaključio je.
Teorija zavjere kao opravdanje za rat
Evropska unija i Sjedinjene Države priznale su novu državu. Ubrzo nakon toga, kako piše Kamm, pojavila se “teorija zavjere u krajnjoj ljevici i krajnjoj desnici da je sve to učinjeno da bi se unapredio cilj imperijalizma protiv hrabrog Beograda i da zapad koristi radikalni islam kao oruđe za taj cilj”.
“Bosna je bila i ostala multietnička država, čije je muslimansko stanovništvo sastavni dio evropske historije i kulture. Ipak, kampanja ksenofobičnih laži je umjesto toga prikazala Bosnu kao tvrđavu džihadizma”, ističe on.
“Sve je to bila glupost, ali ima svoj pandan u propagandi iste zlonamjerne tendencije, a ponekad i doslovno istih ljudi, u novije vrijeme. U vođenju rata protiv zarobljenog sirijskog stanovništva od 2011. godine, kasnije i uz rusku vojnu podršku, Assadov režim je koristio hemijsko oružje i bačve bombe. Njegovi zapadni apologeti, koji uključuju antimuslimanske desničare i navodno antiimperijalističke ljevičare, tvrdili su da su ovi zločini u stvarnosti djelo džihadista koje tajno podržavaju SAD i njihovi saveznici”, navodi Kamm.
Međutim, ono što se ustvari dešavalao, po pisanju ovog kolumniste, je da je administracija bivšeg predsjednika SAD, Baracka Obame, nastojala da izbjegne uplitanje u građanski rat u Siriji, baš kao što se i administracija Billa Clintona u početku nadala da će ostati izvan sukoba u BiH.
“Odluka zapadnih sila da priznaju bosansku nezavisnost nije bila dio nekog kolonijalnog velikog plana za rasparčavanje Jugoslavije. Samo su se nadali da će na taj način stabilizirati raspad koji je već bio uznapredovao. Srpska propaganda je tada, i od tada, Aliju Izetbegovića, bosanskog predsjednika, prikazivala kao separatistu sklonog uspostavljanju islamske republike, ali ovo je apsurdno lažno predstavljanje situacije”, podcrtao je Kamm.
“Izetbegović se zalagao za vjerski pluralizam”
On navodi da je Izetbegović zagovarao vjerski pluralizam i da je samo “nevoljno prihvatio tezu za bosansku nezavisnost”
“Bio je potpuno svjestan da Bosni nedostaju vlastite oružane snage i da će biti akutno ranjiva u slučaju srpskog napada, ali su ga Miloševićeve prijetnje prisilile na taj potez. Očekivalo se da će proglašenje nezavisnosti osigurati međunarodnu podršku i time zaštititi Bosance. Na žalost, iako je podrška ipak stigla, bila je ograničena tek na malo više od retorike”, dodao je Kamm.
Miloševićevi opunomoćenici u njegovim planovima su, kako navodi Kamm, bili Radovan Karadžić i Ratko Mladić koji sada služe doživotne kazne zatvora za genocid i ratne zločine.
“Zona zabrane letova, uspostavljena kao odgovor na rezoluciju Vijeća sigurnosti UN-a, i embargo na oružje samo su zamrznuli ogromnu neravnotežu u snagama između Srba (koji su prisvojili oružje bivših jugoslovenskih oružanih snaga) i ustavne vlade u Sarajevu. Tek 1995. godine, nakon genocida nad 8.000 muškaraca i dječaka bosanskih Muslimana u Srebrenici, zračna snaga NATO saveza raspršila je srpske divizije i stvorila preduslove za sporazumno rješenje”, objašnjava autor.
“Dogovor koji je posijao sjeme za daljnji razdor”
Međutim, ističe da su ti pregovori nosili ogromne troškove, te da je rezultat toga bio Dejtonski sporazum.
“Milošević je iz toga izašao jači nego kada je ušao. Međunarodne sankcije su mu nanosile štetu jer se rat okrenuo protiv njega, a on je želio olakšanje”, te je dobio “nešto manje od polovine teritorije Bosne i Hercegovine” i priznanje entiteta Republike Srpske (RS), a osnovano je i tročlano Predsjedništvo BiH, navodi on.
Navodi da je ovo bio “sudbonosni dogovor koji je posijao sjeme za daljnji razdor”, te da sada član predsjedništva BiH iz Republike Srpske, Milorad Dodik, predlaže povlačenje RS iz centralnih državnih institucija BiH.
“To je zapravo pokušaj otcjepljenja. A potpire ga kampanja laži Dodika i njegovih pristalica da se genocid u Srebrenici nikada nije dogodio. Ako se bosansko tkivo još jednom razdvoji, humanitarni troškovi će biti ogromni i to će predstavljati trijumf Putinovog režima u Evropi, čak iako nailazi na herojski otpor ukrajinskih snaga. Za Rusiju, užasi ponovnog etničkog sukoba imali bi korist u sprječavanju bilo kakvog pristupa BiH u EU i NATO”, piše Kamm.
Na kraju zaključuje da zapadne demokratije “nemaju izbora osim da se suprotstave” nacionalizmu i stanu uz ustavne vlade i ugroženo stanovništvo.
“Troškovi su samo smrtonosniji ako se ovaj izbor odloži ili izbjegne”, podcrtao je Kamm.
N1
